★★★★☆

Ο Λεός Καράξ απέναντι στον εαυτό του και το σινεμά. Ένα ποιητικό δοκίμιο εικόνων, μνήμης και υπαρξιακής αγωνίας.

★★★☆☆
Ποίηση και πολιτική σε έναν κόσμο που φοβάται την τέχνη.

★★☆☆☆

Ο Ρίτσαρντ Γκιρ αντιμέτωπος με το παρελθόν και τον θάνατο στη νέα ταινία του Πολ Σρέιντερ.

★★★☆☆

Η Πιλάρ Παλομέρο σκηνοθετεί ένα τρυφερό δράμα για την αγάπη που επιβιώνει, τον πόνο που μένει και την ανάγκη συγχώρεσης μπροστά στο τέλος.

★½☆☆☆

Η ταινία επιχειρεί να συνδυάσει κοινωνικό σχολιασμό και θρίλερ, αλλά καταλήγει σε ένα κλισέ αφήγημα που αναπαράγει στερεότυπα αντί να τα αποδομεί.

★★★☆☆
Ένα λυρικό δράμα που πραγματεύεται τον ξεριζωμό, τη μετανάστευση και την αναζήτηση ταυτότητας μέσα από μια ερωτική ιστορία.

★★½☆☆☆
Ο Κρόνενμπεργκ επιστρέφει με μια άκρως προσωπική ταινία που εξερευνά τον πόνο, την απώλεια και την επιθυμία μέσα από ένα body horror υπαρξιακό δράμα.

★★★☆☆

Ένα queer δράμα ενηλικίωσης με φόντο το χαοτικό Σάο Πάολο, που αφηγείται την περιπλάνηση ενός νεαρού που αναζητά την προσωπική του ταυτότητα και την αποδοχή.

★★★☆☆

Ένα σφιχτοδεμένο κοινωνικό δράμα στους δρόμους του Παρισιού, με τον Αμπού Σανγκαρέ να ξεχωρίζει με την συγκλονιστική του ερμηνεία.

★★★☆☆

Η ταινία συνδυάζει δράμα, τρόμο και μιούζικαλ, με blues μουσική και έντονη δράση, δημιουργώντας ένα θεαματικό αλλά αφηγηματικά ασταθές κινηματογραφικό μίγμα.

★★★☆☆

Οδυνηρό ψυχογράφημα ενός άντρα σε κρίση, που χάνει την επαφή με την πραγματικότητα κυνηγώντας το άπιαστο όνειρο της τελειότητας.

★★★½☆☆

Ένα συγκινητικό ντοκιμαντέρ για τον Ζιλιέν Γκριβέλ, τον Ελβετό γιατρό που πρόσφερε τις υπηρεσίες του με αυταπάρνηση στους χανσενικούς της Ελλάδας, αψηφώντας το στίγμα και τον φόβο.

★★★☆☆

Μια οικογενειακή επανένωση με φόντο τον θάνατο, τις πληγές του παρελθόντος και την αβάσταχτη προσδοκία της λύτρωσης

★★★☆☆

Μια αργόσυρτη, σκοτεινή εμπειρία υπαρξιακού τρόμου σε ασπρόμαυρο φόντο, που ξεδιπλώνει την αγωνία της απομόνωσης και τη βαθιά ανάγκη για διαφυγή.

★★☆☆☆

Η Σελίν Σαλέτ σκηνοθετεί ένα δυνατό ψυχογράφημα, αλλά ξεχνά να δώσει φωνή στο ίδιο το έργο της Νίκη ντε Σαιν Φαλ.

★★★½☆☆

Ατμοσφαιρικά δυνατό, αλλά αφηγηματικά άνισο, ο «Θρίαμβος» ισορροπεί μεταξύ σουρεαλισμού, κοινωνικής κριτικής και σάτιρας που σταδιακά μετατρέπεται σε φάρσα.

★★★☆☆

Μινιμαλιστική αφήγηση και φιλοσοφικός στοχασμός – Ο Χονγκ Σανγκ-σου δημιουργεί μια ήρεμη εξερεύνηση της καθημερινότητας με επίκεντρο την Ιζαμπέλ Ιπέρ.

★★★½☆☆

Το "Wishbone" συνδυάζει νεορεαλιστικά στοιχεία με ποιητική διάσταση, καταφέρνοντας να δημιουργήσει μια ισορροπημένη ταινία που δεν μοιάζει επιτηδευμένη.

★★★☆☆

Η πρώτη ταινία της Αριάν Λαμπέντ καταφέρνει να εντυπωσιάσει με την ατμόσφαιρά της και την τολμηρή εξερεύνηση θεμάτων όπως η βία, η αλληλεξάρτηση και η εφηβική ψυχολογία.

★★★★☆

Ο Ζία Ζανγκ-Κε καταγράφει τις ραγδαίες κοινωνικοπολιτικές αλλαγές της Κίνας μέσω μιας προσωπικής ιστορίας, δημιουργώντας μια ταινία που λειτουργεί ως καθρέφτης της συλλογικής μνήμης και της ατομικής νοσταλγίας.