Sex - Οσα Λένε οι Αντρες Μεταξύ τους
★★★½☆☆ (Sex, Νορβηγία, 2024, 125’)
Σκηνοθεσία: Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ
Ηθοποιοί: Γιαν Γκούναρ Ρόιζε, Θόρμπιορν Χαρ, Σίρι Φόρμπεργκ, Μπριγκίτε Λάρσεν
O Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουτ («Beware of Children», 2019, 157’) σκηνοθετεί την έβδομη μεγάλου μήκους ταινία που αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας ταινιών με θέμα «Σεξ, Όνειρα, Αγάπη» και είναι μια αντισυμβατική μελέτη δυο αντρικών χαρακτήρων ενώ ταυτόχρονα με ευαισθησία και χαμηλών τόνων χιούμορ αποδομεί την στερεοτυπική απεικόνιση του ανδρισμού και της αρρενωπότητας.
Τοποθετημένο στην πόλη του Όσλο, δυο καπνοδοκαθαριστές που ζουν σε μονογαμικούς, ετεροφυλόφιλους γάμους καταλήγουν και οι δύο σε καταστάσεις που τους κάνουν να αμφισβητήσουν τις απόψεις τους για τη σεξουαλικότητα και να ανακαλύψουν ότι η σεξουαλική τους ταυτότητα είναι πιο ρευστή από ότι νόμιζαν.
Με δυο εξαιρετικούς πρωταγωνιστές (Γιαν Γκούναρ Ρόιζε, Θόρμπιορν Χαρ) και ένα σενάριο όπου ο εκτεταμένος διάλογος κυριαρχεί χωρίς να γίνεται όμως βαρετός, αποτυπώνεται με ουσία η φιλία των δυο αντρών, - που απομονωμένοι ψηλά στις στέγες των σπιτιών, αποκομμένοι από την αχανής πόλη που ξεδιπλώνεται στον ορίζοντα -, βρίσκονται αντιμέτωποι με τις προσωπικές τους σκέψεις τις οποίες όμως τελικά μοιράζονται συνειδητοποιώντας ότι έχουν τους ίδιους προβληματισμούς πάνω στην σεξουαλικότητα τους και τον φόβο που νιώθουν για την αλλαγή που συντελείται μέσα τους.
Η ικανότητα του Χάουγκερουτ ως σκηνοθέτη/σεναριογράφο φαίνεται στην πολύ καλή ισορροπία που κρατάει ανάμεσα στην σκιαγράφηση των δυο αντρών και των οικογενειών τους. Τον ενδιαφέρει να παρουσιάσει ταυτόχρονα και τις επιπτώσεις που έχει η αλλαγή στην σεξουαλική τους ταυτότητα πάνω στους γάμους τους και πως προσπαθούν να αλληλοεπιδράσουν μαζί τους εξηγώντας αυτή την αλλαγή. Ακόμη με την βοήθεια της διευθύντριας φωτογραφίας Cecilie Semec στήνει κλειστά κάδρα όταν κινηματογραφεί τους πρωταγωνιστές του αλλά ταυτόχρονα «γεμίζει» την ταινία του με λήψεις από το Όσλο, καταγράφοντας την κοινωνία, δίνοντας μια μεγαλύτερη έκταση πέρα από τους χαρακτήρες του. Υπογραμμίζει με λεπτό τρόπο ότι η ιστορία που αφηγείται μπορεί να την συναντήσεις και αλλού, οι καταπιεσμένες επιθυμείς των πρωταγωνιστών, η ευαλωτότητα τους που ήταν «φυλακισμένη» μέσα στην συμβατική αρρενωπότητά τους υπάρχει και αλλού.
Η ταινία καταφέρνει παρά τον κάποιες φορές αργό ρυθμό της, το ξηρό σκανδιναβικό χιούμορ της, θυμίζει κατά διαστήματα Ρόι Άντερσον, να σε εκπλήξει με το πόσο καλά αναλύει και παραθέτει τις ιδέες της πάνω στους ρόλους των φύλων χωρίς να καταφεύγει σε υπερβολές ή να προσπαθεί να σε καθοδηγήσει.
*Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην έντυπη έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών (19-09-2024)
