Slow
★★★½☆☆ (Λιθουανία, 2023, 108’)
Σκηνοθεσία: Μαρίγια Καβταράτζε
Ηθοποιοί: Γκρέτα Γκρινεβιτσιούτε, Κεστούτις Κετσένας
Η Μαρίγια Καβταράτζε έπειτα από το εξαιρετικό «Summer Survivors» (2018, 91’) σκηνοθετεί και γράφει την δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της, - απέσπασε το Βραβειο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Sundance 2023 -, που αφηγείται την ιστορία της Έλενα, μιας νεαρής χορεύτριας και του Ντοβιντάς, ενός διερμηνέα νοηματικής, που συναντιούνται και αμέσως μεταξύ τους αναπτύσσεται μια αμοιβαία έλξη. Όμως, ο Ντοβιντάς της αποκαλύπτει ότι είναι ασέξουαλ και έτσι τώρα οι δυο τους πρέπει να αναζητήσουν έναν αποκλειστικά δικό τους τρόπο ερωτικής επικοινωνίας, έξω από νόρμες και στερεότυπα.
Η ασεξουαλικότητα μέσα στην σχέση ενός ζευγαριού σπάνια εξερευνάται ως θεματική στις ταινίες και όταν συμβαίνει αυτό συχνά υπάρχει μια διακωμώδηση της. Η Καβταράτζε όμως σκηνοθετεί μια ταινία που όχι μόνο εξερευνά την ασεξουαλικότητα αλλά το κάνει με ευαισθησία και μια βαθιά ανθρώπινη προσέγγιση, με τους δυο εξαιρετικούς πρωταγωνιστές να προσθέτουν ένα ρεαλισμό και μια ατμόσφαιρα οικειότητας και αμεσότητας. Με χαλαρούς αφηγηματικούς ρυθμούς η Καβταράτζε αφήνει την κάμερα να καταγράψει την πορεία της σχέσης τους, προσπαθώντας να εξερευνήσει το ρόλο που παίζει η σεξουαλική επαφή για την Έλενα αλλά και την προσπάθεια της να κατανοήσει την ασεξουαλικότητα του συντρόφου της, δίνοντας τον απαραίτητο χώρο και χρόνο σε μια σχέση που στην αρχή φαίνεται καταδικασμένη (και μπορεί να είναι) αλλά θέλουν να παραμείνουν και οι δυο σε αυτή καθώς υπάρχουν βαθύτερα συναισθήματα. Αναλύοντας βαθύτερες έννοιες που προκύπτουν σε μια σχέση όπως είναι η αγάπη, η δέσμευση, η επιθυμία να βρισκόμαστε δίπλα στον άνθρωπο που αγαπάμε, η σκηνοθέτης τα συνδέει με την σεξουαλική πράξη και αν η έλλειψη αυτής ταράζει τα θεμέλια μιας σχέσης.
Η Καβταράτζε αποφεύγει τους μελοδραματισμούς, τις εύκολες λύσεις και παρόλο που στην ταινία υπάρχει μια ελλιπής ανάπτυξη του χαρακτήρα του Ντοβιντάς και η ταινία δείχνει κάποιες φορές να μένει στάσιμη και να ψάχνει έναν αφηγηματικό ρυθμό παραδίδει ένα ρομαντικό δράμα που μιλάει για την ασεξουαλικότητα με σεβασμό.
*Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην έντυπη έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών (26-09-2024)
