Alien Romulus

★★½☆☆☆

(Η.Π.Α., 2024, 119’)

• Σκηνοθεσία: Φέντε Άλβαρεζ

• Ηθοποιοί: Κέιλι Σπένι, Ντέιβιντ Τζόνσον, Αρτσι Ρενό, Ιζαμπέλα Μερσέντ

Ο Φέντε Άλβαρεζ («Evil Dead», 2013, 91’) σκηνοθετεί την ένατη ταινία της γνωστής σειράς «Alien» προσπαθώντας να δώσει μια νέα πνοή κυρίως με την χρησιμοποίηση ενός νεανικού καστ και όχι τόσο με την ανανέωση της ιστορίας, μένοντας προσκολλημένος στις προηγούμενες ταινίες. Μια ομάδα νεαρών αποικιστών του διαστήματος καθώς εξερευνούν τα βαθιά νερά ενός εγκαταλειμμένου διαστημικού σταθμού, έρχονται αντιμέτωποι με την πιο τρομακτική μορφή ζωής στο σύμπαν.

Το «Alien Romulus» κινείται σε πολύ γνώριμα μονοπάτια. Η ταινία αναλώνει την πρώτη σχεδόν ώρα σε ένα αργό ρυθμό παρουσίασης των χαρακτήρων μέχρι να εισέλθει στην δράση και όταν αυτό γίνεται επικεντρώνεται στο χτίσιμο μιας ομολογούμενος κλειστοφοβικής τρομακτικής ατμόσφαιρας αλλά λείπει το στοιχείο της ανατροπής, του ξαφνιάσματος, ουσιαστικά γνωρίζεις τι θα συμβεί. Ο Άλβαρεζ προσπαθεί να ενώσει το στοιχείο του θρίλερ με αυτό της καταιγιστικής δράσης, αποτυγχάνοντας όμως και στα δυο καθώς υπάρχει έλλειψη μιας βαθύτερης ανάπτυξης της ιστορίας και των κεντρικών χαρακτήρων κυρίως της πρωταγωνίστριας.

Η ταινία μοιάζει περισσότερο να θέλει να εκμεταλλευτεί την νοσταλγία των θεατών με διάφορες αναφορές στις προηγούμενες ταινίες και οδηγείται έτσι σε ένα τεράστιο σφάλμα: την εμφάνιση του ηθοποιού Ιαν Χολμ, - ο οποίος πέθανε το 2020, στην πρώτη ταινία («Alien, 1979, 117’) είχε παίξει το ρόλο του ανδροειδή Ash -, μέσα από την μίξη πρακτικών εφέ και ενός πολύ κακού cgi. Η χρήση ενός ανθρώπου που δεν βρίσκεται εν ζωή χωρίς ουσιαστικό λόγο, ο χαρακτήρας δεν προσφέρει τίποτα στην αφήγηση και θα μπορούσε άνετα να αντικατασταθεί με έναν άλλο χαρακτήρα και ηθοποιό, εγείρει πολλά ηθικά ερωτήματα και δείχνει ότι έγινε σκόπιμα ώστε να υπάρξει μια υποτυπώδη σύνδεση με την αρχική ταινία και να «ξυπνήσει» νοσταλγικές μνήμες. Η χρήση του προσώπου του Ιαν Χολμ είναι το λιγότερο κακόγουστη και στην χειρότερη περίπτωση μια μακάβρια εκμετάλλευση.

Αν η ταινία στοχεύει σε ένα κοινό που δεν έχει δει κάποιες από τις προηγούμενες ταινίες, έχει κάποιες αρετές και είναι ένα επαρκέστατο θρίλερ, αν όμως έχετε δει τις δυο πρώτες ταινίες (που αποτελούν και τις καλύτερες του franchise) τότε δεν υπάρχει κάτι καινούργιο να δείτε.

*Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην έντυπη έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών (29-08-2024)