Babygirl
★★☆☆☆ (Η.Π.Α., 2024, 114’)
Σκηνοθεσία: Χαλίνα Ρέιν
Ηθοποιοί: Νικόλ Κίντμαν, Χάρις Ντίκινσον, Σόφι Γουάιλντ, Αντόνιο Μπαντέρας
Η καινούργια ταινία της Χαλίνα Ρέιν («Bodies Bodies Bodies», 2022, 94’), που έκανε πρεμιέρα στο 81ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, είναι ένα αντισυμβατικό και κατά διαστήματα τολμηρό ερωτικό θρίλερ που έχει ως κεντρικό πρόσωπο την Ρόμι, μια επιτυχημένη CEO που αναπτύσσει μια θυελλώδη ερωτική σχέση με τον νεαρό ασκούμενό της.
Το πρωταγωνιστικό δίδυμο, Κίντμαν και Ντίκινσον, ταιριάζει απόλυτα στην κινηματογραφική οθόνη και οι δυο ηθοποιοί δίνουν δυνατές ερμηνείες, με την Κίντμαν να δίνει υπόσταση σε ένα απαιτητικό ρόλο, υποδυόμενη άψογα την Ρόμι, μια γυναίκα που προσπαθεί να ανταπεξέλθει σε ένα δύσκολο επαγγελματικό περιβάλλον, να έρθει αντιμέτωπη με το σκληρό πρόσωπο της επιτυχίας και ταυτόχρονα να διαχειριστεί την ευάλωτη ψυχική της υγεία.
Η Χαλίνα Ρέιν δημιουργεί την κατάλληλη επιβλητική ατμόσφαιρα και χειρίζεται εξαιρετικά τους ηθοποιούς της. Προσπαθεί να δημιουργήσει μια ταινία που λειτουργεί σε ένα πρώτο επίπεδο ως ερωτικό θρίλερ, που θυμίζει έντονα ταινίες-είδους της δεκαετίας του ’90, και σε ένα δεύτερο επίπεδο κάτω από την αστραφτερή εικόνα υπάρχει ένας σχολιασμός για τις δυναμικές εξουσίας, την ερωτική επιθυμία αλλά και την κοινωνική υποκρισία στο εργασιακό περιβάλλον. Σε εκείνο όμως που επικεντρώνεται κυρίως είναι η ψυχοσύνθεση της πρωταγωνίστριάς της που καθώς η ταινία κυλάει «λυγίζει» κάτω από το βάρος όχι μόνο των δικών της αδυναμιών, αλλά και από το βάρος των κοινωνικών συμβάσεων και των αυστηρών συνθηκών που προκύπτουν σε ένα εταιρικό περιβάλλον, ειδικά όταν κατέχεις μια σημαντική θέση εξουσίας.
Δυστυχώς όμως όσο καλά καταφέρνει να αποτυπώσει οπτικά τα θέματά της η Ρέιν και τολμά να εξερευνήσει το θέμα της σεξουαλικότητας χωρίς ενδοιασμούς και συμβάσεις, σεναριακά η ταινία μοιάζει «φυλακισμένη» μέσα στο κατασκευασμένο και αποστειρωμένο σενάριο της. Κάποιες σκηνές είναι υπερβολικές ή δείχνουν να μην έχουν θέση στο γενικό σύνολο ενώ όσο κυλάει η ταινία οι συμβάσεις ενός ερωτικού θρίλερ έχουν τον πρώτο λόγο παραγκωνίζοντας τους χαρακτήρες. Το «Babygirl» μοιάζει να θέλει να τολμήσει και να καινοτομήσει αλλά τελικά το μετανιώνει και συμβιβάζεται καταλήγοντας να είναι απλώς ένα καλογυρισμένο θρίλερ.
*Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην έντυπη έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών (26-12-2024)
