Black Dog

★★★☆☆

(Κίνα, 2024, 110’)

• Σκηνοθεσία: Γκουάν Χου

• Ηθοποιοί: Εντι Πενγκ, Τονγκ Λίγια, Τσανγκ Γι, Τσινγκ Λιανγκ

Έχοντας κερδίσει Α' Βραβείο του τμήματος Ενα Κάποιο Βλέμμα, στις Κάννες, ο Γκουάν Χου σκηνοθετεί μια ταινία με έντονα στοιχεία ρεαλισμού και κοινωνικού σχολιασμού ισορροπώντας ανάμεσα σε πολλά είδη από το σύγχρονο γουέστερν μέχρι και το αστυνομικό θρίλερ. Ένας κατάδικος αποφυλακίζεται έπειτα από δέκα χρόνια και επιστρέφει στο τόπο του, στα όρια της ερήμου Γκόμπι στη βορειοδυτική Κίνα. Περιθωριοποιημένος λόγω του εγκλήματός του συμμετέχει στην εκκαθάριση της πόλης από τα αδέσποτα σκυλιά εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008. Απρόσμενα δημιουργεί έναν ιδιαίτερο δεσμό με έναν μαύρο σκύλο, μέσω του οποίου ανακαλύπτει ξανά τη χαμένη του συμπόνοια και ξεκινά μια πορεία για τη δική του εξιλέωση.

Κινηματογραφημένο με ξεθωριασμένα χρώματα και πανοραμικά πλάνα που αποκαλύπτουν το σκληρό πρόσωπο της ερήμου, ο Χου με αργούς ρυθμούς και με δόσεις νατουραλισμού δημιουργεί το πορτραίτο ενός ανθρώπου που επιστρέφει στην γενέτειρα του για να αντικρίσει όχι μόνο μια πόλη σε πλήρη παρακμή αλλά και για να έρθει αντιμέτωπος με το παρελθόν του. Η εξαιρετική ερμηνεία του λιγομίλητου Εντι Πενγκ προσδίδει βάθος στο χαρακτήρα ενώ το κοινωνικοπολιτικό σχόλιο του Χου για την οικονομική εξαθλίωση αλλά και την «υποτιθέμενη» λάμψη των Ολυμπιακών Αγώνων που δεν αντανακλάται στην σχεδόν κατεδαφισμένη πόλη, - η κινέζικη κυβέρνηση προχώρησε σε κατεδαφίσεις ώστε να εκσυγχρονιστούν οι υποδομές -, είναι ισχυρό αλλά διακριτικό και πολύ καλά ενσωματωμένο μέσα στην αφήγηση.

Αυτό όμως που δίνει μια ξεχωριστή πνοή στη ταινία είναι η αποτύπωση της σχέσης του ήρωα με τον σκύλο, ο Xin δικαίως κέρδισε το Βραβείο Κριτικής Επιτροπής του Palm Dog Award στις Κάννες. Ο σκηνοθέτης προσεγγίζει αυτή την σχέση με τρυφερότητα και μέσω αυτής καταφέρνει να δώσει αλληγορικές προεκτάσεις στην ιστορία του καταφέρνοντας παράλληλα να σε συγκινήσει. Μέσα στο δυστοπικό τοπίο που δημιουργεί ο Χου, πέρα από την σκληρή πραγματικότητα που καταγράφει, καταφέρνει με την παραπάνω σχέση να εμφυσήσει στο έργο του μια ανθρωπιά και να συνδεθείς με τους πρωταγωνιστές του.

*Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην έντυπη έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών (31-10-2024)