Το Γύρισμα
★★☆☆☆
(Making of, Γαλλία, 2024, 119’)
Σκηνοθεσία: Σεντρίκ Καν
Ηθοποιοί: Ντενί Πονταλιντές, Τζόναθαν Κοέν, Σουχέιλα Γιακούμπ
Ο Γάλλος σκηνοθέτης Σεντρίκ Καν («The Goldman Case», 2023, 115’) επιστρέψει με την ταινία «Το Γύρισμα» που έκανε πρεμιέρα Εκτός Συναγωνισμού στο Επίσημο Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Βενετίας, που έχει ως πρωταγωνιστή τον Σιμόν (Ντενί Πονταλιντές), έμπειρο σκηνοθέτη, που ξεκινάει γυρίσματα μιας ταινίας, η οποία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, για τον αγώνα εργατών να σώσουν το εργοστάσιο τους από το κλείσιμο. Αντιμέτωπος με τα ψέματα του παραγωγού του, ηθοποιούς σε νευρική κρίση και ένα συνεργείο σε αναστάτωση, νιώθει ότι τα γεγονότα τον ξεπερνούν. Καθώς οι χρηματοδότες απειλούν με αποχώρηση, μοναδικός σύμμαχος του θα αποδειχτεί ένας νεαρός ντόπιος στον οποίο εμπιστεύεται τη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ για το γύρισμα της ταινίας.
Ο Σεντρίκ δημιουργεί μια ταινία που πραγματεύεται την δημιουργία μιας άλλης ταινίας και σκηνοθετεί μια ανάλαφρη κωμωδία με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις. Έχοντας δουλέψει και ως ηθοποιός ο σκηνοθέτης ξέρει πολύ καλά πως να παρουσιάσει με ρεαλιστικότατα την μικρή κοινωνία που δημιουργεί ένα κινηματογραφικό συνεργείο και τις δυσκολίες για την δημιουργία μιας ταινίας αλλά και τα σοβαρά ερωτήματα που εγείρονται κατά την διάρκεια των γυρισμάτων όπως: η εργασιακή εκμετάλλευση του προσωπικού, το κέρδος που αποκομίζει ένας δημιουργός όταν κινηματογραφεί ένα σημαντικό θέμα (εδώ η απεργία των εργατών) και αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί εκμετάλλευση προς όφελος του ιδίου. Η κύρια πλοκή της ταινίας έχει μέσα της πολλές υποπλοκές που η μια συνδέεται με την άλλη και αυτός ο λαβύρινθος πολλών χαρακτήρων και γεγονότων δημιουργεί μια σύγχυση και κούραση καθώς αναγκαστικά υπάρχει και μια επανάληψη στις κωμικές καταστάσεις.
Ο σκηνοθέτης δεν διεισδύει στα ερωτήματα που θέτει και ο σχολιασμός που κάνει πάνω σε ταξικά ζητήματα μένει μετέωρος. Όπως πάντα στις ταινίες που μιλάνε για την δημιουργία μιας άλλης ταινίας εγκυμονεί ο κίνδυνος να υπάρξει μια αυτοαναφορικότητα που οδηγεί περισσότερο σε μια προσπάθεια του ίδιου του σκηνοθέτη να αναρωτηθεί πάνω σε διάφορα ζητήματα μέσω της τέχνης του και να ψάξει τις απαντήσεις, αδυνατώντας να αντιληφθεί όμως ότι τις απαντήσεις αυτές δεν μπορεί να τις μοιραστεί με το κοινό του.
*Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην έντυπη έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών (08-08-2024)
