Βασιλιάδες του Κόσμου
★★★★☆ (Kings of the World, Κολομβία, Λουξεμβούργο, Γαλλία, Μεξικό, Νορβηγία, 2022, 103’)
Σκηνοθεσία: Λάουρα Μόρα Ορτέγα
Ηθοποιοί: Κάρλος Αντρές Καστανέδα, Ντάβιντσον Αντρές Φλόρες, Μπραχιάν Στίβεν Ασεβέδο
Η καινούργια ταινία της Κολομβιανής σκηνοθέτριας Λάουρα Μόρα («Killing Jesus, 2017, 95’), η οποία απέσπασε το βραβείο Καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν και ήταν η επίσημη πρόταση της Κολομβίας για τα Όσκαρ, είναι μία σύγχρονη οδύσσεια με ήρωες πέντε έφηβους, τους Rá, Culebro, Sere, Winny και Nano που ζουν στους δρόμους του Μεδεγίν και αποφασίζουν να ταξιδέψουν στην κολομβιανή ενδοχώρα ελπίζοντας να βρουν ένα κομμάτι γης που ο Rá κληρονόμησε από την αείμνηστη γιαγιά του ώστε να κάνουν μια νέα αρχή.
Η Μόρα δημιουργεί μια ταινία ευαίσθητη και συνάμα σκληρή, μια ταινία που ισορροπεί συνεχώς μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας και με εξαιρετικό τρόπο καταφέρνει να εισάγει μέσα στην μυθοπλασία στοιχεία από το ντοκιμαντέρ παρατήρησης και με αυτό τον τρόπο να απεικονίσει ρεαλιστικά το ταξίδι των πέντε αγοριών, που αναζητούν μια καλύτερη τύχη σε μια χώρα που τους έχει φερθεί τόσο βάναυσα. Μεταφέροντας σχεδόν αμέσως την δράση από τον αστικό ιστό, στην κολομβιανή ύπαιθρο, με τον Ντέιβιντ Γκαλέγκο να αποτυπώνει όλη την φυσική ομορφιά της Κολομβίας κάνοντας χρήση του φυσικού φωτός, η σκηνοθέτρια δημιουργεί αυτή την αντιδιαστολή μεταξύ της φύσης που περικλείει το κάθε τι ωραίο με τον ψυχικό κόσμο των ηρώων της, που η ωμότητα και η βία έχουν πρωταρχικό ρόλο στην ζωή τους. Χειρίζεται τα κεντρικά της θέματα με ειλικρίνεια, η σκιαγράφηση των χαρακτήρων της είναι αληθινή, δεν προέρχεται μέσα από την στερεοτυπική αντίληψη για την Κολομβία αλλά όντως γεννημένη εκεί αναλύει ρεαλιστικά τις επιπτώσεις που έχει η φτώχεια, η διαφθορά και η βία πάνω στους ήρωες της.
Η κάμερα της Μόρα ακολουθεί συνεχώς τα αγόρια, κινείται ανάμεσά τους, καταγράφοντας την οποιαδήποτε κίνηση, ξεδιπλώνοντας μέσα από τις διαπροσωπικές τους σχέσεις, όχι μόνο τις σκέψεις τους, τα όνειρά τους και τις ελπίδες τους αλλά και την ιστορία της ίδιας της χώρας, τις επιπτώσεις που έχει το παρελθόν πάνω σε αυτά τα παιδιά. Δεν έχει διάθεση για ωραιοποίηση, οι ήρωές της δεν είναι άγιοι, είναι προϊόντα του περιβάλλοντος τους, κάποιες φορές βίαιοι, δεν λειτουργούν μέσα σε κανόνες, παρόλα αυτά παραμένουν έφηβοι που έχουν το δικαίωμα (ή την ψευδαίσθηση) να πιστεύουν σε ένα καλύτερο μέλλον. Η αφετηρία του ταξιδιού της είναι η επιθυμία που έχουν να βρουν την δική τους Γη της Επαγγελίας.
Η σκηνοθέτρια μέσα από το οδοιπορικό των τεσσάρων νέων σκιαγραφεί το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της χώρας της και της νέας γενιάς και παρόλο που η αφήγηση της αρχίζει να αποδυναμώνεται όσο περνάει η ώρα και φαίνεται η έλλειψη ιδεών που θα κινήσουν την ιστορία, η ταινία καταφέρνει να πετύχει το σκοπό της: να σε κάνει ένα με την παρέα των νέων και να πιστέψεις και εσύ μαζί τους ότι όντως υπάρχει ένα καλύτερο μέλλον σε μια χώρα που κάποιες φορές αυτό φαντάζει αδιανόητο.
*Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην έντυπη έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών (16-05-2024)
