★★★☆☆

Μια αργόσυρτη, σκοτεινή εμπειρία υπαρξιακού τρόμου σε ασπρόμαυρο φόντο, που ξεδιπλώνει την αγωνία της απομόνωσης και τη βαθιά ανάγκη για διαφυγή.

★★★½☆☆

Το "Wishbone" συνδυάζει νεορεαλιστικά στοιχεία με ποιητική διάσταση, καταφέρνοντας να δημιουργήσει μια ισορροπημένη ταινία που δεν μοιάζει επιτηδευμένη.

★★★☆☆

Η πρώτη ταινία της Αριάν Λαμπέντ καταφέρνει να εντυπωσιάσει με την ατμόσφαιρά της και την τολμηρή εξερεύνηση θεμάτων όπως η βία, η αλληλεξάρτηση και η εφηβική ψυχολογία.

★★★★☆

Ο Ζία Ζανγκ-Κε καταγράφει τις ραγδαίες κοινωνικοπολιτικές αλλαγές της Κίνας μέσω μιας προσωπικής ιστορίας, δημιουργώντας μια ταινία που λειτουργεί ως καθρέφτης της συλλογικής μνήμης και της ατομικής νοσταλγίας.

★★★☆☆

Η Μαριάν Ζαν-Μπαπτίστ παραδίδει μια συγκλονιστική ερμηνεία, όμως η αδιάκοπη ένταση και η παντελής έλλειψη λύτρωσης καθιστούν την εμπειρία της ταινίας σχεδόν εξουθενωτική.

★★★☆☆

Το “The Brutalist” ξεκινά ως μια συγκλονιστική αποδόμηση του Αμερικανικού Ονείρου, αλλά καταρρέει υπό το βάρος της φιλοδοξίας του.

★★☆☆☆

Μια γλυκόπικρη δραμεντί που παρά την ευαισθησία της, αποτυγχάνει να προσφέρει κάτι καινούργιο ή βαθύ, παραμένοντας εγκλωβισμένη σε κλισέ και προβλέψιμους χαρακτήρες.

★★★☆☆

Ένα εντυπωσιακό κινηματογραφικό μιούζικαλ, που αναζωογονεί το είδος με μαγευτικά σκηνικά και εξαιρετικές ερμηνείες, αλλά δυσκολεύεται να βρει την ισορροπία ανάμεσα στη φαντασία και τη σοβαρή πολιτική αλληγορία.

★★½☆☆☆

Η εξαιρετική φωτογραφία και τα ειδικά εφέ δημιουργούν μια έντονη οπτική εμπειρία, αλλά η απουσία ανάπτυξης των χαρακτήρων περιορίζει τη συναισθηματική σύνδεση με την ιστορία.

★★★½☆☆

Αν και το “Anora” είναι η πιο ώριμη δουλειά του Μπέικερ, η σατιρική διάθεση του σκηνοθέτη σε ορισμένες σκηνές φτάνει στα όρια της φαρσοκωμωδίας, καθιστώντας τους χαρακτήρες λιγότερο πειστικούς.

★★½☆☆☆

Η ένταση και η στιβαρή σκηνοθεσία του Καστάνγκ παρασύρουν τον θεατή, αλλά το σενάριο εγκλωβίζεται σε κλισέ, με μια αδύναμη αφηγηματική εξέλιξη που αποδυναμώνει την ταινία.

★★★★☆

Η πρωταγωνίστρια Αναΐτα Ζάλι Γουάντα καθηλώνει με την εσωτερική της ερμηνεία, ενσαρκώνοντας μια γυναίκα που παλεύει με το παρελθόν, τη μοναξιά και την επιθυμία της για μια νέα ζωή.

★★☆☆☆

Παρά την προσεγμένη κινηματογράφηση και την ένταση, η ταινία ακολουθεί γνώριμες συνταγές, χωρίς να καταφέρνει να ξαφνιάσει ή να ανανεώσει το είδος του ψυχολογικού θρίλερ.

★★★☆☆

Η υπερβολική χρήση ψηφιακών εφέ και η απώλεια της «χειροποίητης» αίσθησης της προηγούμενης ταινίας περιορίζουν την κινηματογραφική εμπειρία, κάνοντάς τη λιγότερο εντυπωσιακή.

★★★☆☆

Αν και η ταινία εντυπωσιάζει οπτικά και αφηγηματικά, η εμμονή στον πεσιμισμό και η επανάληψη θεματικών μοτίβων κουράζουν, αφήνοντας μια αίσθηση στατικότητας.

★★½☆☆☆

Η Ιωακειμίδη αποτυπώνει με ευαισθησία την ψυχολογία της νεαρής ηρωίδας της, αλλά η προσκόλληση σε αφηγηματικούς κανόνες στερεί από την ταινία μια πιο ελεύθερη και δυναμική εξέλιξη.

★★☆☆☆

Ο Μισέλ Γκοντρί επιστρέφει με μια ταινία που φιλοδοξεί να είναι μια παιχνιδιάρικη σάτιρα για τη δημιουργική διαδικασία, αλλά τελικά εγκλωβίζεται στην αυτοαναφορικότητά της.

★★★☆☆

Παρότι ο Βούλγαρης αξιοποιεί γνώριμα αισθητικά μοτίβα και φαντασιακές εικόνες, η επανάληψη αυτών των στοιχείων στερεί από το έργο μια βαθύτερη συναισθηματική σύνδεση.

★★★★☆

Από τις επικίνδυνες γειτονιές του Μεδεγίν μέχρι τα επιβλητικά τοπία της κολομβιανής φύσης, το φιλμ μετατρέπεται σε μια ποιητική, αλλά και σκληρή διαδρομή αναζήτησης ταυτότητας και ελπίδας.

★★★☆☆

Ο Νίκος Παντελίδης ερμηνεύει εξαιρετικά τον πρωταγωνιστή, Αγγελο, έναν άντρα που, κινδυνεύοντας να χάσει το σπίτι του, μετατρέπει την οικογένειά του σε «πειραματόζωα» για ένα reality show.