Wishbone
★★★½☆☆ (Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία, Κύπρος, 2024, 123’)
Σκηνοθεσία: Πέννυ Παναγιωτοπούλου
Ηθοποιοί: Γιάννης Καράμπαμπας, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Αλεξάνδρα Σακελλαρόπουλου
Η Πέννυ Παναγιωτοπούλου επιστρέφει έντεκα χρόνια μετά το «September» (2013, 99’) με την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία της, βασισμένη στο διήγημα «40 μέρες» της Κάλλιας Παπαδάκη, με την οποία συνυπογράφει και το σενάριο.
Ο Κώστας, ένας νεαρός σεκιουριτάς σε δημόσιο νοσοκομείο, μετά τον ξαφνικό θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του, αναγκάζεται να γίνει κηδεμόνας της ανιψιάς του, ενώ ταυτόχρονα πνίγεται από χρέη. Απελπισμένος, δέχεται την πρόταση ενός τραυματιοφορέα, που του προσφέρει βοήθεια, αλλά με ένα τίμημα.
Το «Wishbone» (Βραβείο Κοινού στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης) συνδυάζει το μελόδραμα και τον κοινωνικό ρεαλισμό, δίνοντας όταν χρειάζεται μια ποιητική διάσταση στις σκηνές. Τα συναισθήματα που προκαλεί πηγάζουν αυθόρμητα, καθώς η συγκινητική ερμηνεία του Γιάννη Καράμπαμπα (Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού στη Θεσσαλονίκη) και οι καλοσχεδιασμένοι χαρακτήρες που τον περιβάλλουν σχηματίζουν μια ρεαλιστική εικόνα της ελληνικής κοινωνίας, χωρίς υπερβολές και εξάρσεις που βλέπουμε άλλοτε στο ελληνικό σινεμά. Η μινιμαλιστική σκηνοθετική προσέγγιση της Παναγιωτοπούλου και η απλή γραμμική αφήγηση της ιστορίας αποκαλύπτουν την ψυχογραφία ενός άντρα που παλεύει με ηθικά διλήμματα, την επιβίωση και με τον ίδιο του τον εαυτό καθώς προσπαθεί να ορίσει τη δική του εικόνα ως πατρική φιγούρα μέσα σε μια κοινωνία όλο και πιο σκληρή και αδιάφορη.
Ο διευθυντής φωτογραφίας Δημήτρης Κατσαΐτης (Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας στο Lecce European Film Festival) χρησιμοποιεί το φυσικό φως, τα ζεστά χρώματα και η κάμερά του έρχεται όσο κοντά χρειάζεται για να αποτυπώσει τις δυσκολίες του πρωταγωνιστή. Ο νεορεαλισμός της Παναγιωτοπούλου (σε κάποια σημεία θυμίζει έντονα το σινεμά του Κεν Λόουτς) λειτουργεί και δεν φαίνεται επιτηδευμένος, και έτσι το μελόδραμα στα χέρια της μετατρέπεται σε μια ισορροπημένη και μετρημένη ταινία.
