★★★☆☆

Η πρώτη ταινία της Αριάν Λαμπέντ καταφέρνει να εντυπωσιάσει με την ατμόσφαιρά της και την τολμηρή εξερεύνηση θεμάτων όπως η βία, η αλληλεξάρτηση και η εφηβική ψυχολογία.

★★½☆☆☆

Η ένταση και η στιβαρή σκηνοθεσία του Καστάνγκ παρασύρουν τον θεατή, αλλά το σενάριο εγκλωβίζεται σε κλισέ, με μια αδύναμη αφηγηματική εξέλιξη που αποδυναμώνει την ταινία.

★★★☆☆

Μια ταινία που, παρά τις αφηγηματικές της αδυναμίες, μαγεύει με την ατμοσφαιρική φωτογραφία, τις στιλιζαρισμένες εικόνες και το μαύρο χιούμορ της,

★★☆☆☆

Παρά την προσεγμένη κινηματογράφηση και την ένταση, η ταινία ακολουθεί γνώριμες συνταγές, χωρίς να καταφέρνει να ξαφνιάσει ή να ανανεώσει το είδος του ψυχολογικού θρίλερ.

★★★☆☆

Παρά την αγωνία που δημιουργεί με τις αράχνες, η ταινία φλυαρεί σε ορισμένα σημεία και παγιδεύεται σε κλισέ του είδους, αποδυναμώνοντας την ένταση της ιστορίας.

★★☆☆☆

Ο Κουτσολιώτας δημιουργεί μια καλτ ταινία τρόμου εμπνευσμένη από τον Λάβκραφτ, γεμάτη ελληνικά στοιχεία, ρεμπέτικη μουσική και μαύρο χιούμορ.

★★★☆☆

Εξαιρετικές ερμηνείες και λεπτομερής σκιαγράφηση χαρακτήρων, αλλά το υπερφυσικό στοιχείο μοιάζει σαν μια προσθήκη που δεν ενσωματώνεται οργανικά στην ιστορία.