★★★★☆

Ο Βέντερς επιστρέφει στη μυθοπλασία με ένα λιτό, ποιητικό δράμα, σκιαγραφώντας τη ρουτίνα ενός ήσυχου ανθρώπου που βρίσκει ομορφιά στις μικρές στιγμές της καθημερινότητας.

★★★☆☆

Παρά τις ενδιαφέρουσες ιδέες του, ο Χαμαγκούτσι δεν καταφέρνει να καθηλώσει, αφήνοντας την ταινία να βυθιστεί στην υπερβολική παρατήρηση και την απουσία ουσιαστικής πλοκής.

★★★★☆

Ο Μιγιαζάκι «αποχαιρετά» το κοινό του με μια ταινία που υμνεί την ειρήνη δίνοντας μας στο τέλος την ελπίδα ότι όλα μπορούν να αλλάξουν σε αυτό τον κόσμο αρκεί να το επιλέξουμε.

★★★☆☆

Ο Κότζι Φουκάντα δημιουργεί μια λιτή ταινία που χάνει την ένταση της, καθώς εξαντλεί γρήγορα τα κεντρικές θεματικές.

★★★★☆

Πολλαπλές οπτικές, κατακερματισμένη αφήγηση, ένα συναρπαστικό ψυχολογικό δράμα που αμφισβητεί την αντικειμενικότητα της αλήθειας.