Avant-Drag!
★★★★☆ (Ελλάδα, 2024, 97’)
Σκηνοθεσία: Φιλ Ιερόπουλος
Έχοντας κάνει την πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Άμστερνταμ και κερδίζοντας Ειδική Μνεία στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης, το ντοκιμαντέρ του Φιλ Ιερόπουλου, έρχεται και στις ελληνικές αίθουσες. Τοποθετώντας στο προσκήνιο δέκα drag performers ο σκηνοθέτης θα προσπαθήσει μέσα από τις προσωπικές τους αφηγήσεις και ιστορίες να αποδομήσει το φύλο, την εθνικότητα, και τις πολιτικές ταυτότητας, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζει και το ζοφερό πρόσωπο της ελληνικής κοινωνίας: αστυνομική βία, τρανσφοβία και ρατσισμός.
Η ταινία χωρίζεται σε δώδεκα κεφάλαια, κάθε κεφάλαιο επικεντρώνεται σε διαφορετική drag queen όπου ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η κάμερα του Ιερόπουλου ακολουθεί, καταγράφει τις ζωές τους, τον αυθορμητισμό τους, τους προβληματισμούς τους αλλά και την συνεχή πάλη τους για αποδοχή και κατανόηση από μια βαθιά συντηρητική ελληνική κοινωνία. Προσπαθεί μέσα από τις αφηγήσεις να ρίξει φως σε μια κοινότητα περιθωριοποιημένη, όπου ζει και εργάζεται παρόλο τις αντίξοες συνθήκες. Όμως δεν μένει μόνο στο κομμάτι της ανάδειξης των προβλημάτων αλλά με ένα πολύ λεπτό και ευαίσθητο τρόπο, καταγράφει τις μαρτυρίες των καλλιτεχνών, δίνοντας τους τον απαραίτητο χώρο για να εκφραστούν. Μέσα από αυτές τις μαρτυρίες προκύπτει μια βαθιά, σύνθετη εξερεύνηση της queer ταυτότητας τους.
Ο Ιερόπουλος κάνει ένα βήμα παραπέρα και τολμά να αποτυπώσει στην μεγάλη οθόνη στιγμιότυπα από την drag σκηνή, τοποθετώντας τους καλλιτέχνες μέσα στην ίδια την πόλη. Προσεγγίζοντας την θεματική του με μια εξωστρέφεια, μεταφέρει μια ως επί το πλείστον underground σκηνή, - που παραμένει underground λόγω φυσικά της μη αποδοχής και της περιθωριοποίησης -, στο φως, στον αστικό ιστό, μέσα στην καρδιά της ίδιας της κοινωνίας. Η επιλογή του αυτή είναι το κλείσιμο του ματιού σε αυτούς που εναντιώνονται, οι καλλιτέχνες που τόσο προσπαθούν να αποφύγουν και τους αντιμετωπίζουν με φόβο και μίσος, υπάρχουν, είναι πραγματικοί και διεκδικούν και αυτοί το δικαίωμα να μπορούν να εκφραστούν μέσα από την τέχνη τους, χωρίς να φοβούνται.
*Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην έντυπη έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών (23-05-2024)
