Ένας Άλλος Κόσμος
★★★☆☆
(Un autre Monde, Γαλλία, 2021, 97’)
Σκηνοθεσία: Στεφάν Μπριζέ
Ηθοποιοί: Βενσάν Λιντόν, Σαντρίν Κιμπερλέν, Αντονί Μπαζόν
Με όχημα την στιβαρή ερμηνεία του Βινσέτ Λιντόν, ο Στεφάν Μπριζέ ξεδιπλώνει την ιστορία του Φιλίπ Λεμέλ, ενός ανώτερου στελέχους σε αμερικανικό βιομηχανικό όμιλο, που έρχεται αντιμέτωπος με την απαίτηση των αφεντικών για απολύσεις στο εργοστάσιό του. Εκείνος αντιστέκεται σθεναρά και η στάση του έχει προκαλέσει ήδη την διάλυση της οικογένειάς του. Ο Μπριζέ καταφέρνει χωρίς μελοδραματισμούς και υπερβολές να σκηνοθετήσει μια ταινία επίκαιρη όσο ποτέ που αναδεικνύει τα σύγχρονα προβλήματα που συναντούν πολλοί εργαζόμενοι στην αγορά εργασίας: τα εξαντλητικά ωράρια, οι παράλογες απαιτήσεις των εργοδοτών, η θυσία της ασφάλειας έναντι του υψηλότερου κέρδους και να στηλιτεύσει την νοοτροπία που επικρατεί στην καπιταλιστική κοινωνία μας που όλα περιστρέφονται γύρω από το κέρδος και οι άνθρωποι είναι απλώς αριθμοί για τους πλούσιους.
Ο σκηνοθέτης επιλέγει συνειδητά να αφηγηθεί την ιστορία από την σκοπιά ενός υψηλού στελέχους και όχι ενός εργαζομένου για να σχολιάσει ότι στον χώρο εργασίας πια όλοι είναι αναλώσιμοι. Ο ίδιος ο πρωταγωνιστής όταν έχει απέναντί του ανώτερους του συρρικνώνεται και γίνεται ένας εργαζόμενος που τον κοιτάνε με αδιαφορία, αγνοώντας τον, αποδεικνύοντας ότι δεν έχει αξία η θέση που κατέχει και είναι εκεί για να υπηρετεί τυφλά τις όποιες απαιτήσεις έχουν. Το βασικό αρνητικό της ταινίας είναι η απουσία της οικογένειας, η παρουσία της είναι αμυδρή, χάνεται μέσα στους γρήγορους διαλόγους και στις συναντήσεις στον εργασιακό χώρο. Ο Μπριζέ κάνει μια προσπάθεια να ισορροπήσει τον εργασιακό χώρο με τις οικογενειακές στιγμές αλλά δεν το πετυχαίνει δίνοντας εμφανώς μεγαλύτερο βάρος στο πρώτο. Διανθίζει την ταινία με οικογενειακές σκηνές αλλά οι περισσότερες είναι σύντομες και δεν έχουν την δυναμική της υπόλοιπης ταινίας. Χάνεται έτσι η ευκαιρία να σκιαγραφήσει πλήρως τον κόσμο του πρωταγωνιστή.
Αν και προς το τέλος χάνει τον βηματισμό του προσπαθώντας να κλείσει την ταινία, καταφεύγοντας σε μια άτσαλη σκηνή για να αναδείξει το ήθος και τον «ηρωισμό» του πρωταγωνιστή, - μια σκηνή αχρείαστη καθώς όσα έχουμε παρακολουθήσει έχουν αναδείξει σωστά την προσωπικότητα του και έχουμε καταλάβει το ποιος είναι -, η ουσία της ταινίας δεν αποδυναμώνεται και το ερώτημα είναι ξεκάθαρο: πόσο αξίζει η ζωή μας μπροστά στο κέρδος των άλλων;
*Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην έντυπη έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών (05-10-2023)
