Ο Δημιουργός
★★☆☆☆
(The Creator, Η.Π.Α., 2023, 133’)
Σκηνοθέτης: Γκάρεθ Εντουαρντς
Ηθοποιοί: Τζον Ντέιβιντ Ουάσινγκτον, Τζέμα Τσαν, Κεν Γουτανάμπι, Στέρτζιλ Σίμπσον, Μάντελεν Γιούνα Βόιλς, Αλισον Τζένεϊ
Μετά από ένα ατύχημα που οδηγεί σε πυρηνική καταστροφή, οι άνθρωποι κατηγορούν την Τεχνητή Νοημοσύνη και ξεσπά ένας μακροχρόνιος πόλεμος. Ο Τζόσουα (Τζον Ντέιβιντ Ουάσινγκτον), ένας πρώην πράκτορας των ειδικών δυνάμεων που θρηνεί την εξαφάνιση της συζύγου του (Τζέμα Τσαν), επιστρατεύεται για να βρει και να σκοτώσει τον Δημιουργό, τον αρχιτέκτονα ενός προγράμματος Τεχνητής Νοημοσύνης που έχει κατασκευάσει ένα μυστηριώδες όπλο με τη δύναμη όχι μόνο να τερματίσει τον πόλεμο αλλά και να καταστρέψει την ανθρωπότητα. Μαζί με μία ομάδα από ελίτ μυστικούς πράκτορες θα διανύσουν εχθρικά εδάφη, πολεμώντας τα «πλάσματα» της Τεχνητής Νοημοσύνης. Εκεί θα ανακαλύψουν πως το θανάσιμο όπλο που μπορεί να καταστρέψει τον κόσμο δεν είναι παρά ένα δημιούργημα Τεχνητής Νοημοσύνης με τη μορφή ενός μικρού παιδιού (Μάντελεν Γιούνα Βόιλς).
Ο «Δημιουργός» του Γκάρεθ Εντουαρντς είναι μια από τις ταινίες που σκέφτεσαι ότι αν είχε ένα καλύτερο σενάριο και μια διαφορετική σκηνοθετική προσέγγιση θα μπορούσε να ήταν μια εξαιρετική ταινία επιστημονική φαντασίας. Αντλώντας έμπνευση από ταινίες όπως: ο «Εξολοθρευτής», «Blade Runner», από την λογοτεχνία της επιστημονικής φαντασίας (Άρθουρ Κλαρκ, Ασίμοφ, Φιλιπ Ντικ) καθώς και από την συνεχόμενη συζήτηση που έχει προκύψει για την ραγδαία εξέλιξη της Τεχνητής Νοημοσύνης και κατά πόσο αυτή θα είναι σε θέση να απειλήσει την ανθρωπότητα, ο Έντουαρντς στήνει μια επιβλητική παραγωγή η οποία χάνει ένα μεγάλο μέρος της ουσίας της από το ελλιπές σενάριο.
Η ταινία εισάγει γρήγορα τον θεατή στην ιστορία και ακολουθεί έναν πολύ καλό ρυθμό, ισορροπώντας την εξέλιξη της ιστορίας με τις σκηνές δράσεις μέχρι το εικοστό λεπτό δίνοντας ελπίδες ότι ο σκηνοθέτης μπορεί να διαχειριστεί τα ήδη αρκετά θέματα που έχει θέσει το σενάριο και να τα εξελίξει παράλληλα με την δράση της ταινίας. Δυστυχώς όμως όσο η ιστορία ξετυλίγεται αρχίζει να αναλώνεται στα γνωστά κλισέ των ταινιών δράσης και δεν αποφεύγει να δείξει με εξόφθαλμο τρόπο την σεναριακή της κατασκευή χάνοντας την εύκαιρα του. Δεν καταφέρνει να αναλύσει τα φιλοσοφικά ζητήματα που γεννιούνται μέσα από την ιστορία όπως: η συνείδησή, η ελεύθερη βούληση, η επιμονή του ανθρώπου να φτιάξει κάτι «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» όπως είναι τα ανδροειδή στην ταινία. Δεν εμβαθύνει και μένει περισσότερο στην σχέση του πρωταγωνιστή με το παιδί, αποτυγχάνοντας όμως να αναλύσει περαιτέρω αυτή την σχέση μένοντας απλώς στην προσπάθεια να φέρει αυτούς τους δυο πιο κοντά μέσα από απλοϊκούς διαλόγους που μερικές φορές φαίνονται ως άνευ ουσίας ή απλώς εξυπηρετούν την πλοκή.
Ο σκηνοθέτης αμφιταλαντεύεται όσο περνάει η ώρα αν αυτό που θέλει να παρουσιάσει είναι μια ταινία φιλοσοφικού χαρακτήρα ή μια ταινία δράσης με την ζυγαριά να γέρνει περισσότερο προς το τελευταίο, αφήνοντας πίσω όποια προσπάθεια εκμετάλλευσης της κύρια πλοκής ως ένα εργαλείο φιλοσοφικής εξερεύνησης. Δυστυχώς μένει στο φαίνεσθαι και όχι στην ουσία, χτίζοντας περισσότερο το σύμπαν της ταινίας δανειζόμενος κομμάτια από άλλες ταινίες επιστημονικής φαντασίας παρά δίνοντας στην ταινία μια δική της φωνή. Παρόλα αυτά ως μια ταινία δράσης με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας βλέπεται ευχάριστα καθώς διαθέτει αρκετές καλογυρισμένες σκηνές δράσης, ικανοποιητικά visual effects και ένα καλό καστ δίνοντας έτσι στον θεατή την ευκαιρία να περάσει ένα ευχάριστο δίωρο χωρίς όμως να βγει προβληματισμένος από την αίθουσα.
* Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην έντυπη έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών (28-09-2023)
