Oλα θα πάνε καλά
★★★☆☆ (All Shall Be Well, Χονγκ Κονγκ, 2024, 93’)
Σκηνοθεσία: Ρέι Γιενγκ
Ηθοποιοί: Πάτρα Αου, Μάγκι Λι Λιν Λιν
Η νέα ταινία του Ρέι Γιουνγκ, Twilight's Kiss (2020, 92’), που τιμήθηκε με το Βραβείο Mermaid στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, είναι ένα μελαγχολικό, χαμηλών τόνων δράμα που εξερευνά με τρυφερότητα τον θρήνο και την αποδοχή της απώλειας, αγγίζοντας παράλληλα ζητήματα κοινωνικής αδικίας, ταξικών ανισοτήτων και ομοφοβίας.
Η Άντζι και η Πατ, ένα ευτυχισμένο, ευκατάστατο ζευγάρι, ζουν μαζί στο Χονγκ Κονγκ εδώ και 30 χρόνια. Όταν η Πατ πεθαίνει ξαφνικά, η Άντζι αρχικά λαμβάνει υποστήριξη, όμως διαφωνίες για την κηδεία και την κληρονομιά την αποξενώνουν από την οικογένεια της Πατ. Χωρίς νομικά δικαιώματα, βρίσκεται στο έλεός τους. Με τη στήριξη της επιλεγμένης οικογένειάς της, διεκδικεί την ανεξαρτησία της.
Ο Γιουνγκ σκηνοθετεί μια ταινία που καταφέρνει παρά την έλλειψη έντασης να αποτυπώσει με υπέροχο τρόπο όχι μόνο την διαδικασία αποδοχής μιας απώλειας αλλά και την αποξένωση της πρωταγωνίστριάς της λόγω των σεξουαλικών προτιμήσεών της. Η Άντζι έρχεται αντιμέτωπη με μια κοινωνία που αν και την ανέχεται δεν την αναγνωρίζει ως σύντροφο της εκλιπούσας γυναίκας της στερώντας της κάθε νομικό δικαίωμα. Ο Γιουνγκ αναδεικνύει αυτή την κοινωνική αδικία, - την οποία προεκτείνει και στην ταξική ανισότητα που επικρατεί στο Χονγκ Κονγκ -, χωρίς να καταφεύγει στο δίπολο καλού, κακού. Αντίθετα, παρουσιάζει τα ζητήματα μέσα από την καθημερινότητα. Οι άνθρωποι στο έργο του Γιουνγκ είναι πραγματικοί άνθρωποι: ζουν, επιλέγουν, έχουν ελαττώματα και επιβιώνουν σε ένα δύσκολο κόσμο. Αυτή η ανθρωπιά του προσδίδει στην ταινία λεπτότητα και μια αίσθηση αυθεντικότητας, αποτυπώνοντας τις κοινωνικές σχέσεις ρεαλιστικά. Κινηματογραφώντας με υπέροχα, θερμά χρώματα και απαλούς τόνους, ο διευθυντής φωτογραφίας Λουνγκ Μινγκ-Κάι κάνει σπουδαία δουλειά, η κάμερα διατηρεί απόσταση από την Άντζι, αποτυπώνοντας τη σταδιακή αποξένωσή της από τον κόσμο γύρω της, ενώ με διακριτικότητα αναδεικνύει τη θλίψη και τη συναισθηματική της «κατάρρευση».
Η έλλειψη έντασης αφαιρεί από την ταινία μια δυναμική που θα μπορούσε να διαθέτει, ενώ ο αργός ρυθμός της δεν την ωφελεί πάντα. Παρ’ όλα αυτά, ο Γιουνγκ θίγει σοβαρά ζητήματα, όπως η νομική αναγνώριση των queer ζευγαριών, χωρίς να χρειαστεί να υψώσει την φωνή του, καταφέρνοντας να αποτυπώσει με ρεαλισμό τις πολύπλοκες ανθρώπινες σχέσεις.
*Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην έντυπη έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών (06-02-2025)
