★★★☆☆

Μια αργόσυρτη, σκοτεινή εμπειρία υπαρξιακού τρόμου σε ασπρόμαυρο φόντο, που ξεδιπλώνει την αγωνία της απομόνωσης και τη βαθιά ανάγκη για διαφυγή.

★★½☆☆☆

Χρονομηχανές, φιλοσοφικές αναζητήσεις και ψυχεδελικές εμπειρίες σε μια ταινία που εξερευνά το τραύμα και την απώλεια.

★★★☆☆

Ο Ρέι Γιουνγκ σκηνοθετεί μια μελαγχολική, χαμηλών τόνων ταινία που αναδεικνύει την αδικία απέναντι στα queer ζευγάρια και τις ταξικές ανισότητες στο Χονγκ Κονγκ.

★★★☆☆

Παρότι ο Βούλγαρης αξιοποιεί γνώριμα αισθητικά μοτίβα και φαντασιακές εικόνες, η επανάληψη αυτών των στοιχείων στερεί από το έργο μια βαθύτερη συναισθηματική σύνδεση.

★★★☆☆

Η Κριστέλ Άλβες Μέιρα παρουσιάζει μια ταινία ενηλικίωσης με φεμινιστικό λόγο και κοινωνική κριτική, εστιάζοντας στη σύγκρουση παλιού και νέου κόσμου.

★★☆☆☆

Αν και διατηρεί έναν σταθερό ρυθμό, η ταινία χάνει μέρος της φρεσκάδας της προς το τέλος, καθώς η πλοκή αρχίζει να επαναλαμβάνεται.

★★★☆☆

Η σκηνοθέτιδα καταφέρνει να δημιουργήσει μια ρεαλιστική ατμόσφαιρα, όπου η χαρά της γιορτής συγκρούεται με την επικείμενη απώλεια, διατηρώντας μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στη συγκίνηση και το χιούμορ.

★★★☆☆

Ο Αντονι Τσεν δημιουργεί ένα λυρικό δράμα με ερωτικό τρίγωνο, εξερευνώντας τη μοναξιά και την απώλεια, σε μια ταινία γεμάτη συμβολισμούς.

★★★★☆

Ο Άντριου Χέι συνδυάζει ρεαλισμό και υπερφυσικό στοιχείο, δημιουργώντας ένα συγκινητικό δράμα για την απώλεια, τη μνήμη και τις σχέσεις που διαρκούν πέρα από τον χρόνο.

★★★★☆

Ο Μιγιαζάκι «αποχαιρετά» το κοινό του με μια ταινία που υμνεί την ειρήνη δίνοντας μας στο τέλος την ελπίδα ότι όλα μπορούν να αλλάξουν σε αυτό τον κόσμο αρκεί να το επιλέξουμε.

★★★★☆

Μια συγκινητική και πολυεπίπεδη ιστορία φιλίας, απώλειας και αναμνήσεων, η οποία καταφέρνει να αγγίξει μικρούς και μεγάλους με τον μοναδικό τρόπο αφήγησής της.

★★★☆☆

Ο Κότζι Φουκάντα δημιουργεί μια λιτή ταινία που χάνει την ένταση της, καθώς εξαντλεί γρήγορα τα κεντρικές θεματικές.