Σπίθα στη Θάλασσα
★★☆☆☆ (Sea Sparkle, Βέλγιο, Ολλανδία, 2023, 98’)
Σκηνοθεσία: Ντόμιεν Ουίγκ
Ηθοποιοί: Σάαρ Ροζίερς, Χίλντε ντε Μπέρντεμεκερ, Βαλεντίν Ντένενς
Το ντεμπούτο του Βέλγου σκηνοθέτη Ντόμιεν Ουίγκ είναι ένα τρυφερό δράμα που ακολουθεί την έφηβη πρωταγωνίστριά του καθώς προσπαθεί να έρθει αντιμέτωπη με το πένθος και την αποδοχή της απώλειας του πατέρα της. Η Λένα είναι δώδεκα χρόνων και ζει στην Οστάνδη, ο πατέρας της είναι ψαράς και τον υπεραγαπάει. Οταν σκοτώνεται κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, σε ναυάγιο στη Βόρεια Θάλασσα, κι ο κόσμος σιωπηλά τον κατηγορεί ως υπαίτιο καθώς στη βάρκα επέβαιναν και άλλα δύο άτομα, η Λένα θεωρεί πως το ναυάγιο δεν μπορεί να ήταν ατύχημα. Είναι αποφασισμένη να αποδείξει πως ο πατέρας της δεν ευθύνεται και πως υπάρχει ένα τεράστιο, άγνωστο πλάσμα στη θάλασσα, τη σκιά του οποίου μόνο εκείνη έχει δει.
Ο Ουίγκ σκηνοθετεί ένα δράμα που περικλείει μέσα του με έξυπνο τρόπο διάφορα κινηματογραφικά είδη και χρησιμοποιεί με επιδεξιότητα το σενάριο που έγραψε μαζί με την αδερφή του Γουέντι Ουίγκ και τον Ζαν-Κλοντ Φαν Ρίκεγκεμ, χωρίς όμως να αποφύγει αρκετά κλισέ, για να ψυχογραφήσει τη Λένα δίνοντας μια ρεαλιστική διάσταση στο πώς ένα δωδεκάχρονο κορίτσι προσπαθεί να αντιμετωπίσει την απώλεια της πατρικής φιγούρας, αρνούμενη να εξορθολογήσει τον ξαφνικό θάνατο και καταφεύγοντας στη δημιουργία ενός «αόρατου» εχθρού. Εξυπνα ο σκηνοθέτης δεν καταρρίπτει άμεσα αυτή την θεωρία, «παίζοντας» με τον θεατή του και κρατώντας τον σε αγωνία δίνοντάς του κάποιες στιγμές την ελπίδα ότι το τέρας υπάρχει.
Η πολύ καλή ερμηνεία της Σάαρ Ροζίερς καθώς και η εξαιρετική παραγωγή είναι ικανά να κρατήσουν τον ενδιαφέρον, όμως η ταινία, παρά την ικανότητα του Ουίγκ να κρατά έναν σκηνοθετικό ρυθμό και κατά στιγμές να εμβαθύνει με έναν οξυδερκή τρόπο στον εσωτερικό κόσμο της πρωταγωνίστριάς του, αρχίζει να επαναλαμβάνεται και προς το τέλος χάνει τη φρεσκάδα της.
*Η κριτική δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην έντυπη έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών (18-04-2024)
