★★½☆☆☆

Ένα φιλμ που ξεκινά δυναμικά ως υπαρξιακό δράμα και σταδιακά μετατρέπεται σε ένα θρίλερ οικογενειακών αποκαλύψεων, το οποίο, όμως, σκοντάφτει σε υπερβολές και προβλέψιμες αφηγηματικές επιλογές.

★★½☆☆☆

Με δυνατή ερμηνεία από την Τρίνε Ντίρχολμ και ατμοσφαιρική κινηματογράφηση, η ταινία χτίζει ένταση, αλλά πέφτει στην παγίδα των στερεοτυπικών αφηγηματικών μοτίβων.

★★☆☆☆

Μια πολιτική σάτιρα που ξεκινάει με φιλόδοξες προθέσεις, αλλά καταλήγει να υπονομεύεται από μια αναληθοφανή και υπερβολικά κατασκευασμένη πλοκή.

★★½☆☆☆

Με εξαιρετικές ερμηνείες, λεπτομερή αναπαράσταση της εποχής και καλοδουλεμένους διαλόγους, η ταινία προσφέρει μια συναισθηματική και αισθητικά γοητευτική αφήγηση ενός αντισυμβατικού έρωτα.

★★☆☆☆

Η ένταση και το σασπένς χτίζονται σταδιακά, όμως η μη ρεαλιστική εξέλιξη των χαρακτήρων και μια αποκομμένη τρίτη πράξη αποδυναμώνουν το συνολικό αποτέλεσμα.

★★★☆☆

Η έξυπνη κινηματογραφική γλώσσα του Τανάσε μετατρέπει μια φαινομενικά απλή ιστορία σε έναν στοχασμό για τη ζωή, τα όρια που θέτουμε στον εαυτό μας και τη διαρκή αναζήτηση της ελευθερίας.

★★½☆☆☆

Μια σατιρική δραμεντί που ξεκινά με φρεσκάδα και σκηνοθετική ευρηματικότητα, αλλά σταδιακά βυθίζεται σε γνώριμα αφηγηματικά μονοπάτια.

★★★☆☆

Παρά τις ενδιαφέρουσες κοινωνικές προεκτάσεις και μια εξαιρετική ερμηνεία από την Πόλα Γριμάλντο, το φιλμ παγιδεύεται σε επαναλήψεις και δεν αναπτύσσει πλήρως τις ιδέες του.

★★★½☆☆

Ο Οζ Πέρκινς χτίζει ένα σκοτεινό και παρανοϊκό σύμπαν όπου η αισθητική υπερισχύει της αφήγησης, δημιουργώντας μια εφιαλτική εμπειρία γεμάτη ένταση και στυλιζαρισμένη φρίκη.

★★★½☆☆

Η Κορτελέζι συνδυάζει με δεξιοτεχνία το δράμα με το γλυκόπικρο χιούμορ, προσφέροντας μια ταινία που φωτίζει τις δυσκολίες της μεταπολεμικής Ιταλίας μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας που παλεύει για την ανεξαρτησία της.

★★☆☆☆

Μια φιλόδοξη αλλά άνιση προσπάθεια συνδυασμού νεο-νουάρ και ρομαντικής κωμωδίας, με την αφήγηση να χάνει τη συνοχή της και τους χαρακτήρες να παραμένουν επιφανειακοί.

★★½☆☆☆

Η ένταση και η στιβαρή σκηνοθεσία του Καστάνγκ παρασύρουν τον θεατή, αλλά το σενάριο εγκλωβίζεται σε κλισέ, με μια αδύναμη αφηγηματική εξέλιξη που αποδυναμώνει την ταινία.

★★½☆☆☆

Ο Ρένος Χαραλαμπίδης επιστρέφει με μια νοσταλγική ταινία-φόρο τιμής στο ραδιόφωνο και τις χαμένες ευκαιρίες, αλλά η αφήγηση παραμένει εγκλωβισμένη σε ένα στυλ που πλέον μοιάζει παρωχυμένο.

★★★½☆☆

Με εξαιρετικές ερμηνείες και μια σκηνοθετική προσέγγιση που δίνει έμφαση στη σωματική έκφραση, η Τουζανί δημιουργεί ένα νατουραλιστικό δράμα που συγκινεί χωρίς υπερβολές.

★★★☆☆

Μια ταινία που, παρά τις αφηγηματικές της αδυναμίες, μαγεύει με την ατμοσφαιρική φωτογραφία, τις στιλιζαρισμένες εικόνες και το μαύρο χιούμορ της,

★★★★☆

Η πρωταγωνίστρια Αναΐτα Ζάλι Γουάντα καθηλώνει με την εσωτερική της ερμηνεία, ενσαρκώνοντας μια γυναίκα που παλεύει με το παρελθόν, τη μοναξιά και την επιθυμία της για μια νέα ζωή.

★★★☆☆

Ο Ζαχαρίας Μαυροειδής επαναπροσδιορίζει το είδος της κωμωδίας, ισορροπώντας ανάμεσα στο χιούμορ και τους βαθύτερους προβληματισμούς των χαρακτήρων του.

★★☆☆☆

Παρά την προσεγμένη κινηματογράφηση και την ένταση, η ταινία ακολουθεί γνώριμες συνταγές, χωρίς να καταφέρνει να ξαφνιάσει ή να ανανεώσει το είδος του ψυχολογικού θρίλερ.

★★★☆☆

Πέντε διαφορετικοί ηθοποιοί, μια αφηγηματική αποδόμηση και μια σειρά από σουρεαλιστικές εικόνες συνθέτουν μια ταινία που δεν είναι βιογραφία αλλά ένας φόρος τιμής στο πνεύμα του μεγάλου ζωγράφου.

★★☆☆☆

Ένα οπτικά εντυπωσιακό αλλά αφηγηματικά άνισο sci-fi δράμα, που επιχειρεί πολλά αλλά τελικά χάνεται μέσα στις ίδιες του τις φιλοδοξίες.