★★★☆☆

Αν και η ταινία έχει αξιόλογες ιδέες για το μέλλον της κοινωνίας και των προσωπικών σχέσεων, η διάσπαση της αφήγησης και η αποστασιοποίηση από τους χαρακτήρες αφήνουν την ταινία να μοιάζει ατελής και δύσκολη στην κατανόηση.

★★★½☆☆

Η πανέμορφη απεικόνιση της φύσης ως πίνακας ζωγραφικής και η δυναμική πορεία του ρομπότ που εξελίσσεται σε μητρική φιγούρα δίνουν στην ταινία βάθος και συναισθηματική ένταση.

★★☆☆☆

Οι μουσικές σκηνές, παρά την εξαιρετική εκτέλεση της Gaga, δεν προχωρούν την ιστορία και μοιάζουν άσκοπες, προσπαθώντας να προσδώσουν βάθος σε μια αφήγηση που ήδη δυσκολεύεται να βρει το νόημά της.

★★★☆☆

Με μια εξαιρετική έρευνα και συνεντεύξεις, ο Δημήτρης Μπαβέλλας καταφέρνει να αναδείξει την ιστορία, την κοινωνική δυναμική και την πολιτική αλλαγή μιας περιοχής, αναμιγνύοντας το παρελθόν με το παρόν.

★★½☆☆☆

Η ταινία του Ρομπίν Καμπιγιό προσπαθεί να συνδυάσει την παιδική αθωότητα και τη σκληρή πραγματικότητα της αποικιοκρατίας, με ένα αφηγηματικό ύφος που δεν καταφέρνει πάντα να εστιάσει σε ένα κεντρικό θέμα.

★★★½☆☆

Μια ταινία που σπάει τα ταμπού γύρω από την ασεξουαλικότητα, αποδίδοντας με ειλικρίνεια και σεβασμό τη δυναμική μιας σχέσης που δεν βασίζεται στην σεξουαλική πράξη, αλλά στην αμοιβαία συναισθηματική σύνδεση.

★★★½☆☆

Ο Κουένταρ δημιουργεί ένα ρεαλιστικό δράμα, ενσωματώνοντας τη δύναμη της τέχνης στην καθημερινότητα των κρατουμένων, με μια κινηματογράφηση που αποπνέει αμεσότητα και ειλικρίνεια.

★★★☆☆

Ένα συγκινητικό ντοκιμαντέρ που συνδέει το παρελθόν με το παρόν, φέρνοντας στο φως την άγνωστη ιστορία των φυματικών ασθενών και των ανώνυμων ταφών τους στο νοσοκομείο "Σωτηρία".

★★★½☆☆

Η ταινία διαπραγματεύεται με ευαισθησία τη ρευστότητα της σεξουαλικής ταυτότητας, αποδομώντας την παραδοσιακή έννοια του ανδρισμού μέσα από τη φιλία δύο αντρών που αμφισβητούν τις συμβατικές αντιλήψεις για τη σεξουαλικότητα.

★★★☆☆

Μια μαύρη κωμωδία που αναδεικνύει την υποκρισία της σύγχρονης κοινωνίας, εξετάζοντας την αντιπαράθεση ανάμεσα στην προσωπική αλήθεια και τις κοινωνικές συμβάσεις.

★★★½☆☆

Μια ταινία γεμάτη συναισθηματική ένταση, όπου η κατάθλιψη και η ανθρώπινη αδυναμία εξετάζονται με ευαισθησία και ρεαλισμό, μέσα από τη συνάντηση δύο ανθρώπων που προσπαθούν να συμφιλιωθούν με το παρελθόν τους.

★★½☆☆☆

Μια ευχάριστη και συχνά ξεκαρδιστική επιστροφή στο σύμπαν του «Σκαθαροζούμη», που διατηρεί την ατμόσφαιρα του πρωτότυπου αλλά υστερεί σε φρεσκάδα και πρωτοτυπία.

★★½☆☆☆

Με μια ντοκιμαντερίστικη προσέγγιση, ο Καν καταγράφει με ένταση τις συγκρούσεις και τα εσωτερικά διλήμματα ενός αμφιλεγόμενου ήρωα, αποφεύγοντας την ηρωοποίηση και εστιάζοντας στην ανθρώπινη πλευρά του.

★★½☆☆☆

Η αποτυχία στην ανανέωση της ιστορίας και η υπερβολική εστίαση στην νοσταλγία καθιστούν το «Alien Romulus» μια επανάληψη χωρίς το εντυπωσιασμό ή την ένταση που χαρακτηρίζει τις καλύτερες ταινίες του franchise.

★★★☆☆

Μια συγκινητική ιστορία που συνδέει το προσωπικό με το συλλογικό τραύμα, δημιουργώντας έναν διάλογο ανάμεσα στις γενιές μέσω της μνήμης και της αναζήτησης του παρελθόντος.

★★★☆☆

Μια αφοπλιστικά αθώα και ταυτόχρονα βαθιά ταινία για την αναζήτηση της ταυτότητας, με την Σοφία Οτερό να παραδίδει μια υπέροχη ερμηνεία.

★★☆☆☆

Με έναν ευφάνταστο σενάριο και μια καλοδουλεμένη αισθητική, η ταινία προσφέρει μια ανατρεπτική ματιά στη σεξουαλικότητα και τις σχέσεις, αλλά γρήγορα οι ιδέες εξαντλούνται και το σενάριο γίνεται προβλέψιμο.

★★☆☆☆

Ένα κωμικό εγχείρημα που πασχίζει να συνδυάσει σοβαρές θεματικές με ελαφρότητα, χωρίς όμως να πετυχαίνει τη χρυσή τομή ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία.

★★½☆☆☆

Παρά τις σπουδαίες εικαστικές συνθέσεις και την ενδιαφέρουσα παρουσία του κεντρικού χαρακτήρα, η εμμονή σε μια αργή και αποσπασματική αφήγηση αποδυναμώνει το τελικό αποτέλεσμα.

★★☆☆☆

Ο Καν σκηνοθετεί μια προβλέψιμη κωμωδία που προσπαθεί να αγγίξει ζητήματα όπως: η εργασιακή εκμετάλλευση και η εκμετάλλευση των κοινωνικών αγώνων στο πλαίσιο της τέχνης.