★★★½☆☆

Ένα συγκινητικό ντοκιμαντέρ για τον Ζιλιέν Γκριβέλ, τον Ελβετό γιατρό που πρόσφερε τις υπηρεσίες του με αυταπάρνηση στους χανσενικούς της Ελλάδας, αψηφώντας το στίγμα και τον φόβο.

★★★☆☆

Μια οικογενειακή επανένωση με φόντο τον θάνατο, τις πληγές του παρελθόντος και την αβάσταχτη προσδοκία της λύτρωσης

★★★☆☆

Μια αργόσυρτη, σκοτεινή εμπειρία υπαρξιακού τρόμου σε ασπρόμαυρο φόντο, που ξεδιπλώνει την αγωνία της απομόνωσης και τη βαθιά ανάγκη για διαφυγή.

★★☆☆☆

Η Σελίν Σαλέτ σκηνοθετεί ένα δυνατό ψυχογράφημα, αλλά ξεχνά να δώσει φωνή στο ίδιο το έργο της Νίκη ντε Σαιν Φαλ.

★★★½☆☆

Ατμοσφαιρικά δυνατό, αλλά αφηγηματικά άνισο, ο «Θρίαμβος» ισορροπεί μεταξύ σουρεαλισμού, κοινωνικής κριτικής και σάτιρας που σταδιακά μετατρέπεται σε φάρσα.

★★★☆☆

Μινιμαλιστική αφήγηση και φιλοσοφικός στοχασμός – Ο Χονγκ Σανγκ-σου δημιουργεί μια ήρεμη εξερεύνηση της καθημερινότητας με επίκεντρο την Ιζαμπέλ Ιπέρ.

★★★½☆☆

Το "Wishbone" συνδυάζει νεορεαλιστικά στοιχεία με ποιητική διάσταση, καταφέρνοντας να δημιουργήσει μια ισορροπημένη ταινία που δεν μοιάζει επιτηδευμένη.

★★★☆☆

Η πρώτη ταινία της Αριάν Λαμπέντ καταφέρνει να εντυπωσιάσει με την ατμόσφαιρά της και την τολμηρή εξερεύνηση θεμάτων όπως η βία, η αλληλεξάρτηση και η εφηβική ψυχολογία.

★★★★☆

Ο Ζία Ζανγκ-Κε καταγράφει τις ραγδαίες κοινωνικοπολιτικές αλλαγές της Κίνας μέσω μιας προσωπικής ιστορίας, δημιουργώντας μια ταινία που λειτουργεί ως καθρέφτης της συλλογικής μνήμης και της ατομικής νοσταλγίας.

★★★☆☆

Η Μαριάν Ζαν-Μπαπτίστ παραδίδει μια συγκλονιστική ερμηνεία, όμως η αδιάκοπη ένταση και η παντελής έλλειψη λύτρωσης καθιστούν την εμπειρία της ταινίας σχεδόν εξουθενωτική.

★★½☆☆☆

Ο Μπονγκ Τζουν-χο επιστρέφει με μια δυστοπική σάτιρα που αν και ξεκινά με προοπτικές, καταλήγει σε μια επιφανειακή φαρσοκωμωδία, αφήνοντας ανεκμετάλλευτες τις φιλοσοφικές της προεκτάσεις.

★★☆☆☆

Η σφιχτή και σκοτεινή ατμόσφαιρα μοιάζει να καταπίνει την ιστορία, αφήνοντας την ταινία να εξελιχθεί σε μια άνευρη ανακύκλωση της δυστυχίας.

★★★☆☆

Η εσωτερική αμφιταλάντευση της Τζούλι αποτυπώνεται εξαιρετικά από την Τέσα βαν ντεν Μπρουκ, αλλά η έλλειψη καθαρής σεναριακής κατεύθυνσης αποδυναμώνει συνολικά την ταινία.

★★★☆☆

Ο Γαβράς αφήνει το πολιτικό σινεμά και σκηνοθετεί ένα ανθρώπινο, υπαρξιακό δράμα για την αποδοχή του θανάτου

★★☆☆☆

Ο «Θολός Βυθός» μοιάζει περισσότερο με ένα έργο που έχει ως πρώτο μέλημα να αναδείξει την Ιστορία και τη συλλογική δυστυχία ενός έθνους, παρά να εστιάσει στον πρωταγωνιστή του, μετατρέποντας το ατομικό σε συλλογικό.

★★½☆☆☆

Μια ατμοσφαιρική, προσεγμένη ταινία που εγκλωβίζεται στη στατικότητα της αφήγησής της.

★★★☆☆

Το ντοκιμαντέρ αποκαλύπτει τα άγνωστα χρόνια της Κάλλας στην Ελλάδα, μέσα από σπάνιο αρχειακό υλικό και συγκλονιστικά ηχητικά ντοκουμέντα.

★★★½☆☆

Οικογενειακό δράμα και πολιτική βία: Η νέα συγκλονιστική ταινία του Βάλτερ Σάλες που συνδέει το προσωπικό τραύμα με τη συλλογική μνήμη.

★★½☆☆☆

Χρονομηχανές, φιλοσοφικές αναζητήσεις και ψυχεδελικές εμπειρίες σε μια ταινία που εξερευνά το τραύμα και την απώλεια.

★★★☆☆

Ο Ρέι Γιουνγκ σκηνοθετεί μια μελαγχολική, χαμηλών τόνων ταινία που αναδεικνύει την αδικία απέναντι στα queer ζευγάρια και τις ταξικές ανισότητες στο Χονγκ Κονγκ.